Eind jaren tachtig haalt Ad Kolkman een HEAO diploma. Waarom weet niemand. Hij ploetert nog wat voort bij enkele reclameburo's. Rijdt zijn Citroen BX van de zaak total loss en besluit cartoonist te worden.

In de volgende jaren maakt hij dienstbare humor voor vakbladen en sponsored media. De behoefte om een commentaar te leveren op zaken van nationaal belang is dan nog opvallend afwezig. Die ontstaat rond 2004 als blijkt dat de reuring van die dagen (moord op Theo van Gogh enzomeer) door het vertrouwde cartoonistengilde wel erg eensgezind van duiding wordt voorzien.

Tussen 2004 en 2009 produceert Ad bescheiden tegengeluid via Elseviers Magazine en de website Frontaal Naakt. Peter Breedveld hierover: "Zijn tekenstijl is sober, minimalistisch bijna. Ook zijn grappen zijn ingetogen. En tegelijkertijd komen ze aan als een mokerslag".

Na deze episode heeft Ad, weekhartige ziel die hij is, het een beetje gehad met de wereld der grote meningen. En dat treft, want met dergelijk ijdel geklap is in reguliere printmedia geen droog brood meer te verdienen. Veel tijd om hierover te mokken krijgt Ad niet. Zijn agent ComicHouse zet hem snoeihard aan het werk.

Opdrachtgevers tot zoverre:

Algemeen Dagblad
AmaiAmai
AutomatiseringGids
BiZZ
Buitenlandse Zaken
Castel Mediaproducties
ComicHouse
Elsevier magazine
Gooi- en Eemlander
Financieele Dagblad
Hoogte 80 relatiemedia
De Hart&Vaatgroep
IDFA
Tijdschrift Voor Marketing
Loodswezen Scheldemonden
Lukkien Media
Malmberg
Management Team
NCRV gids
Ode
Plus Magazine
Randstad
Recron
Sales Magazine
Scripta Communicatie
Shell
Technisch Weekblad
Vastgoed blad
WoonVizier
Wolters Kluwer

© Ad Kolkman